برگزاری چهارمین نشست تخصصی «نغمه‌های نقره‌ای» در خانه سینما

نغمه‌های نقره‌ای ۴ | بزرگداشت فریدون شهبازیان؛ صدای مانا، انسان والا

چهارمین نشست از سلسله برنامه‌های تخصصی «نغمه‌های نقره‌ای» به همت کانون آهنگسازان سینمای ایران و با همکاری خانه سینما و سالنوای موسیقی ایران، روز چــهارشـنبـه ۲۱ خرداد ۱۴۰۴ از ساعت ۱۱ تا ۱۳ به مناسبت هشتادوسومین سالروز تولد زنده‌یاد فریدون شهبازیان در سالن سیف‌الله داد برگزار شد.

این برنامه در فضایی صمیمی و همراه با حضور جمعی از اهالی موسیقی، سینما و رسانه، فرصتی بود برای یادآوری جایگاه بی‌بدیل استاد شهبازیان در موسیقی ایران و مرور وجوه انسانی و حرفه‌ای او از زبان هم‌نسلان، شاگردان و همراهانش.

محمدمهدی گورنگی (آهنگساز و مجری برنامه):

«شهبازیان ستون شرافت و اقتدار در موسیقی ایران بود؛ آثارش تا همیشه الهام‌بخش خواهند ماند. او به ما آموخت که حفظ استقلال هنری، شرط بقا و اعتبار یک هنرمند است.»

ستار اورکی (آهنگساز):

«او برای همه ما معلمی پنهان بود. گاهی بی‌آن‌که شاگرد مستقیمش باشیم، از شنیدن آثارش یاد می‌گرفتیم. مهربان، پیگیر، مشوق، و همیشه آماده تماس گرفتن برای گفتن یک جمله: “کارت عالی بود”.»

مزدا انصاری (نوازنده پیانو):

«سال‌ها همکاری با ایشان در صداوسیما افتخار من بود. او راه را برای نسل جدید باز می‌کرد، آثار جوانان را می‌شنید، و با امضای خود، مسیر ساخت و پخش آن‌ها را هموار می‌کرد.»

حمید غلامعلی (خواننده):

«سخت‌گیر، دقیق و در عین حال انسانی شریف و باوقار. اولین مواجهه من با او، در استودیو رادیو، تجربه‌ای بود فراموش‌نشدنی. بعدها فهمیدم که همین سخت‌گیری‌هاست که ماندگاری می‌آورد.»

مهران اکرمی (آهنگساز):

«بازنویسی اثر «پاییزان» برای من ادای دینی دیرهنگام بود؛ اثری که می‌خواستیم به مناسبت تولدشان تقدیم کنیم اما تقدیر، این یادبود را به بعد از رفتن ایشان موکول کرد.»

علی جعفری‌پویان (نوازنده و آهنگساز):

«کار کردن برای شهبازیان حتی پس از درگذشت او هم دشوار بود؛ چون حساسیت‌هایش را می‌شناختیم. بازآفرینی موسیقی پاییزان برای ما تمرینی بود برای وفاداری به اصالت.»

در پایان برنامه، نسخه بازنویسی‌شده اثر ماندگار «پاییزان» که با همکاری مهران اکرمی و علی جعفری‌پویان تهیه شده بود، برای نخستین‌بار رونمایی شد. اثری که با اجرای نو، یاد و صدای استاد را دوباره زنده کرد.

«نغمه‌های نقره‌ای ۴» یادآور این حقیقت بود که موسیقی فقط صدا نیست، بلکه انسانیت، بینش و بزرگی روح هم در آن جاری‌ست؛ همان‌طور که در زندگی و آثار فریدون شهبازیان بود.